YAŞAMAK
Bir sabun köpüğü gibi zaman,
Bir varsın, bir yoksun .
Nerede sevdiklerin?
Nerede ” seni seviyorum ” diyenler?
Ulaşılmaz bir zaman, bir mekân…
Hani kırdıkların?
Kırıldıkların?…
Hani incindiklerin?
İncittiklerin?…
Ya öfkelendiklerin?
Nefret ettiklerin?…
Bir sabun köpüğü gibi zaman.
Bir varsın, bir yoksun?
Değdi mi kırdığına, kırıldığına?
Değdi mi incittiğine, incindiğine?
Değdi mi öfkelenmene, kinine, nefretine?…
Aldığın tek bir nefesi
verebildiysen eğer;
Dolu dolu yaşayabildiysen hayatını.
Her bir anın zevkine varabildiysen.
Bir serçenin ötüşüne odaklanabildiysen ,
Bir çiçeği koklayıp şükredebildiysen.
Yolda eski bir dostu görüp ayaküstü sohbet edebildiysen.
Bir şarkı mırıldanabildiysen.
Bir çiçek yetiştirebildiysen.
Bir gün,
tek bir gün; güneşin doğuşuna tanık olabildiysen.
Ya da bir gün batımını izleyebildiysen sevdiğinle.
Dokunabildiysen bir dostunun gözyaşlarına.
Onunla birlikte ağlayabildiysen.
Ortak olabildiysen onun duygularına.
En yakınındakiler senin için güzel sözler sarf edebiliyorsa.
Bil ki sen gerçek anlamda yaşadın.
Ayşegül Özkonak