KURBAN OLMA, KURBAN ETME PSİKOLOJİSİ
Anne ya da baba, yaşadığı mutlulukları değil; geçmişte yaşadığı yoksullukları, travmaları, üzüntüleri, aldatılmışlıkları, cefaları, (hayatta tek acı çeken oymuş gibi) sürekli dile getirdikçe çocuğu; onların mutluluğuna katkıda bulunabilmek için rolleri değişir. Çocukluktan çıkar, onların ebeveyni(ana-babası) rolüne girer. Anne babasının hayatı; eskiye göre bolluk bereket dolu, daha refah olsa bile aldığı rol değişmez. Çocuk anne babasının huzur ve mutluluğundan kendini sorumlu tutar. Hele de küçükken onlardan yeterli sevgiyi, ilgiyi alamadığını hissediyorsa… Çocuk bir yetişkin olup evlense bile; kendi hayatını ve çekirdek ailesini yok sayar. Hayatını erteler; dolayısıyla, eşi ve çocuklarına da yetemez. Tüm kanallarını anne ya da babanın mutluluğuna açmıştır. Odak noktası onlar olmuştur. Çocuğun amacı, anne babanın üzülmesine son vermektir. Ama anne baba ne yazık ki tatmin olmaz. Neden? Çünkü, ikincil kazanç vardır. Evladı her şekilde nasıl olsa, ona ilgi gösteriyordur. Ebeveyn bencil olduğunun, evladına ve onun ailesine zarar verdiğinin farkında olmaz. Ortada bağlılık değil, bağımlılık vardır. Anne ve/veya baba, kurban psikolojisindedir. Çocuk da onlara kurban olmuştur.
Böyle bir ebeveyne sahipseniz; bilmelisiniz ki, kendisinden daha sıkıntılı hayatları olanları göstermeye, dolayısıyla kendi kazançlarını fark ettirmeye çalışsanız da, yaptığınız her söz boşa gider.
Önce kendinize dönün. Bu ebeveyn size ne öğretiyor?
1. Artık kendinize önem vermeniz gerektiğini öğretiyor olabilir mi?
2. Sizin de bir hayatınız, bir aileniz olduğunu bilmeniz ve ona bildirmeniz gerektiğini öğretiyor olabilir mi?
3. Ebeveyn değil, evlat olduğunuzu; şimdiye kadar yaşadığı her ne varsa, onun kendi öğretisi(imtihanı) olduğunu öğretiyor olabilir mi?
4. Yeri geldiğinde ‘hayır’ demeyi bilmeniz gerektiğini öğretiyor olabilir mi?
5. Ebeveynin yanında ihtiyacı olduğunda, gerektiğinde ve gerektiği kadar olmanız gerektiğini öğretiyor olabilir mi?
…
Not: Evlatlık görevini fazlasıyla yerine getirdiğiniz halde, yine de sanki eksik kaldığınızı hissediyor, yetemediğinizi düşünüp bir vicdan azabı duyuyorsanız; inançlarınızı tekrar gözden geçirmeli, gerektiğinde bir yardım almalısınız..
Sevgiyle kalın. 😊
Ayşegül Özkonak

Aile Danışmanı